Simpel geluk

Kroezen2_1200

Monique Kroezen is moeder van 4 kinderen, 3 'gewone' kinderen, en één heel speciaal kind, Justin. Voor Wigwamvakanties schrijft zij in deze rubriek af en toe een blog om haar ervaringen met andere gezinnen te delen. Lees haar blog over hun Wigwamvakanties. 

Tussen de broodjes knakworst door, met curry én mayo, ...en grote mok thee en druk pratende kinderen, kwam de opmerking van dochter. Op een doordeweekse dag ergens tussen twaalf en een uur. Ik geniet van hen, ze zitten in groep zeven dus het duurt niet lang meer voor ik alleen mijn brood onder de middag mag eten. Tijdens mijn ‘onder de middag’ ritueel, waar het lezen van de krant ook ergens de ruimte krijgt, stopte ik te midden van het streeknieuws abrupt met lezen. De dame naast mij aan tafel zuchtte eens flink. Op zich maakt dat weinig indruk, omdat ze de leeftijd heeft bereikt dat hormonen een rol gaan spelen.

‘Mam, ik ben wel zo toe aan de Wigwam!’ Ik draaide me verbaasd naar haar toe. Meestal ligt de vraag bij een stel hippe sneakers of een nieuw shirt – die nodig in haar kast moet hangen- dus ik had deze kreet niet direct verwacht. Ik kan er alleen maar in meegaan. Ik mis de Wigwam ook. We gaan tegenwoordig twee keer per jaar dus hebben niets te klagen, maar het gevoel zit zo intens diep. De Wigwam maakt het verschil, het is mijn droomvakantie. Hoe zouden onze andere kinderen, buiten Just om, dit dan ervaren? Mijn vraag was die keer: Wat maakt voor jullie de Wigwam zo speciaal. Het ene na het andere antwoord rolde over tafel. Jongste twee praatten om het hardst. ‘Op de Wigwam is het altijd leuk – je hoeft je nooit te vervelen – er is geen ruzie en iedereen speelt met elkaar – we zijn er altijd samen – de vrijwilligers kun je zo goed voor de gek houden (natgooien met waterbommetjes) en we hebben overdag programma; dan hoeven we in ieder geval niet mee met papa en mama wandelen in het bos of supersaai museumbezoek, en we kunnen op Justin letten. Want wie weet er nu beter wat hij wil, als wij?

Mijn gedachten gaan terug naar zo’n vijf jaar geleden. Jongsten waren op een leeftijd waarin het besef speelde van vlotten bouwen in de Ardennen of zwemmen in het Gardameer. Oudste vertelde elk jaar opnieuw in de klas dat hij in Nederland op vakantie ging. Hoe vaak vroeg ik me niet af of we hen te kort deden. Zouden zij gelukkiger zijn als we de Taj Mahal ontdekten of de Eiffeltoren gingen beklimmen.

Elk jaar opnieuw gaan we Wigwammen. Zo’n woord waarvan je denkt; dit klinkt beter als swaffelen of eetschaamte, wellicht het woord van het jaar 2019? Onze kinderen komen niets tekort. We doen soms Sicilië aan, of Denemarken. Als ze mogen kiezen, dan is het besluit unaniem. De leukste vakantie ooit, is Wigwam. Legoland ruilen ze in voor Adelante in Valkenburg, en pizza kun je ook eten op het strand bij Avavieren! Dus wensen wij iedereen een hele prettige vakantie toe. Wij hebben deze sowieso. Want je kunt van alles willen, samen en met elkaar zijn, in de meest perfecte omgeving, dat… is hoe het leven in elkaar steekt. And don’t forget the wine! Simpel geluk.

Monique Kroezen is moeder van 4 kinderen, 3 'gewone' kinderen, en één heel speciaal kind, Justin. Voor Wigwamvakanties schrijft zij in deze rubriek af en toe een blog om haar ervaringen met andere gezinnen te delen. Lees haar blog over hun Wigwamvakanties. U kunt ook een reactie plaatsen!

Tussen de broodjes knakworst door, met curry én mayo, ...en grote mok thee en druk pratende kinderen, kwam de opmerking van dochter. Op een doordeweekse dag ergens tussen twaalf en een uur. Ik geniet van hen, ze zitten in groep zeven dus het duurt niet lang meer voor ik alleen mijn brood onder de middag mag eten. Tijdens mijn ‘onder de middag’ ritueel, waar het lezen van de krant ook ergens de ruimte krijgt, stopte ik te midden van het streeknieuws abrupt met lezen. De dame naast mij aan tafel zuchtte eens flink. Op zich maakt dat weinig indruk, omdat ze de leeftijd heeft bereikt dat hormonen een rol gaan spelen.

‘Mam, ik ben wel zo toe aan de Wigwam!’ Ik draaide me verbaasd naar haar toe. Meestal ligt de vraag bij een stel hippe sneakers of een nieuw shirt – die nodig in haar kast moet hangen- dus ik had deze kreet niet direct verwacht. Ik kan er alleen maar in meegaan. Ik mis de Wigwam ook. We gaan tegenwoordig twee keer per jaar dus hebben niets te klagen, maar het gevoel zit zo intens diep. De Wigwam maakt het verschil, het is mijn droomvakantie. Hoe zouden onze andere kinderen, buiten Just om, dit dan ervaren? Mijn vraag was die keer: Wat maakt voor jullie de Wigwam zo speciaal. Het ene na het andere antwoord rolde over tafel. Jongste twee praatten om het hardst. ‘Op de Wigwam is het altijd leuk – je hoeft je nooit te vervelen – er is geen ruzie en iedereen speelt met elkaar – we zijn er altijd samen – de vrijwilligers kun je zo goed voor de gek houden (natgooien met waterbommetjes) en we hebben overdag programma; dan hoeven we in ieder geval niet mee met papa en mama wandelen in het bos of supersaai museumbezoek, en we kunnen op Justin letten. Want wie weet er nu beter wat hij wil, als wij?

Mijn gedachten gaan terug naar zo’n vijf jaar geleden. Jongsten waren op een leeftijd waarin het besef speelde van vlotten bouwen in de Ardennen of zwemmen in het Gardameer. Oudste vertelde elk jaar opnieuw in de klas dat hij in Nederland op vakantie ging. Hoe vaak vroeg ik me niet af of we hen te kort deden. Zouden zij gelukkiger zijn als we de Taj Mahal ontdekten of de Eiffeltoren gingen beklimmen.

Elk jaar opnieuw gaan we Wigwammen. Zo’n woord waarvan je denkt; dit klinkt beter als swaffelen of eetschaamte, wellicht het woord van het jaar 2019? Onze kinderen komen niets tekort. We doen soms Sicilië aan, of Denemarken. Als ze mogen kiezen, dan is het besluit unaniem. De leukste vakantie ooit, is Wigwam. Legoland ruilen ze in voor Adelante in Valkenburg, en pizza kun je ook eten op het strand bij Avavieren! Dus wensen wij iedereen een hele prettige vakantie toe. Wij hebben deze sowieso. Want je kunt van alles willen, samen en met elkaar zijn, in de meest perfecte omgeving, dat… is hoe het leven in elkaar steekt. And don’t forget the wine! Simpel geluk.

Ander nieuws

Nieuwsbrief februari 2024

Nieuwsbrief februari 2024 In deze nieuwsbrief: De eerste ronde….. Wijziging zorgtarief Nieuwe leden Raad van Toezicht Zoek je mee? Feestdagenuitkering Wit je dat… Klik hier…

Hoezo geraniums?

Hoezo geraniums? Wat een ontzettend leuk interview gaf Wigwam-vrijwilliger Bep voor de APG-serie ‘Hoezo Geraniums’, waarin gepensioneerden aan het woord komen die niet achter de…

Nieuwsflits december 2023

Nieuwsflits december 2023 In deze nieuwsbrief: Welkom Margo… Welkom Audrey… Tot ziens Els… Fijne feestdagen! Klik hier voor de volledige nieuwsbrief en meld je onderaan deze…

Meer weten?

Onze medewerkers helpen u graag verder!

06-15127416