Op een heel mooi plekje in Limburg, omringd door bomen, bonte paardjes en maasplassen, daar is het wigwamparadijs. Het is daar zo mooi groen en het is er warm en zomers, zelfs als de zon niet schijnt. Want dan schijnt de grijze lucht. De lucht die in het dagelijks leven soms dreigend is door zorgen en verdriet, klaart daar onmiddellijk op. De witte punten van de wigwamhuisjes steken stralend af tegen een wolkeloze hemel. Omzoomd door prachtige bomen staan ze in een cirkel opgesteld. Binnen in de cirkel op het mooie groene gras is plek voor ieder kind. Iedereen doet mee en iedereen telt mee. Handicap of niet. Het is geen issue meer. Plezier voert de boventoon en daarom zijn wij eindelijk vrij. Zoals het hoort op vakantie. Voor ons is het de enige manier om vakantie te vieren met het hele gezin. Want Joris hoort erbij.

Uiteindelijk gaan we – vaak eerder dan gepland - doodvermoeid naar huis. Een illusie armer. Stik jaloers ook, op al die gezinnen waarbij het een vanzelfsprekendheid lijkt samen ontspannen vakantie te vieren. Voor ons is het niet weggelegd. De enige optie is Joris niet meenemen. Terwijl ook hij vakantie verdient.

Gelukkig is daar de wigwamvakantie. Bij Stichting Wigwam hebben ze het goed begrepen. Want Joris krijgt zijn eigen vakantie: ontspanning, plezier en structuur. Volledige aandacht in de vorm van 1 op 1 begeleiding. Luxer dan thuis. Maar dat hoort op vakantie. Met liefde wordt er ingespeeld op wat hij nodig heeft. Hij geniet van de muziek, van spelen met water en van de buitenlucht. En ook aan Mirthe wordt gedacht. Want ook zij verdient een leuke tijd. Ze danst, ze zingt en knutselt erop los. Ze maakt vriendinnen voor het leven en heeft de grootste lol. De wigwam maakt het mogelijk. Alles onder begeleiding van vrijwilligers met een warm hart voor onze kinderen. Daardoor kunnen wij als ouders ook eens aan elkaar toekomen. Een win-win-win situatie dus.

Een wigwamvakantie voelt voor ons niet alleen als een noodzaak, het is ook een voorrecht om het mee te mogen maken. Om te ervaren hoe alle kinderen spelen met elkaar en zich door geen enkele handicap laten afschrikken. Hoe de verschillen volledig weg te lijken vallen. Hoe enthousiaste jongens en meiden elke dag weer klaar staan om je kinderen een leuke dag te bezorgen, terwijl ze hun eigen vakantie opofferen om een rijke levenservaring op te doen. Dat je allebei je kinderen om je heen hebt, ze ziet stralen op hun eigen manier, en dat je dan ondertussen gewoon even koffie kan drinken met je lief in de zon. Je kijkt naar een vrolijk tafereel op het gras zonder voortdurend op te moeten staan. Je leest een boek uit en fietst
dan samen naar een terrasje, net als vroeger. Dat je aan een half woord genoeg hebt als je er even doorheen zit en bij een andere moeder je hart lucht. De wigwam is een pleister op de wonde. De wigwam is een warme zomer van samenzijn, van dansen in een optocht, knuffels en vrolijkheid. Van liedjes zingen en marshmallows roosteren bij het kampvuur op een mooie zomeravond. Van momenten van ontroering als je kind, hoe beperkt ook, een plek heeft op het podium tijdens de bonte avond. De wigwam is een pauze van geluk in een leven van moeten. Vraag je aan Mirthe waar ze het liefst vakantie wil vieren, dan is het de wigwam in Heel. Vraag je het aan mij, dan is het met stip op nummer 1: De wigwam in Heel. Kijk je naar Joris, dan zegt zijn blik genoeg. De wigwam is quality time met elkaar. Ontspannen en genieten. Met een stralende Mirthe èn Joris in het midden. Zoals het hoort.